قرآن، نه‌تنها کتابی مقدّس و معجزه‌ای الهی، که منبع و سرچشمۀ معرفت و هدایت بشر است. قرآن، کلام الهی برای رهبری انسان‌ها و آیات محکم و متقن آفریدگار هستی است. باور به این کتاب به‌عنوان منبع خیر و سرچشمۀ نیازهای انسان موجب می‌شود انسان با کاوش و بررسی‌های عمیق و دقیق تلاش کند معارف پنهان آن را شناخته و بدان عمل کند تا مسیر هدایت را صحیح و دقیق بپیماید.
یکی از نیازهای اساسی وحیاتیِ انسان، اخلاق است که بخش عمده‌ای از معارف الهی و آیات کریم قرآن دربارۀ آن سخن رانده و زوایای آن را تشریح و تبیین کرده است.
بی‌تردید، جامعه بدون اخلاق و فضایل رفتاری نه‌تنها جامعۀ مؤمن و دینی نخواهد بود، بلکه توفیق چندانی هم در فضای اجتماعی حاصل نخواهد کرد و شیب تند سقوط را خواهد پیمود.
اخلاق یکی از اساسی‌ترین اهداف ارسال رسل و انزال کتب است، همان‌طور که نبیّ مکرم اسلام در فلسفۀ نبوت خویش فرمودند: «انما بعثت لاتمّم مکارم الاخلاق»؛ از این رو، ضرورت می‌نماید با بهره‌گیری از قرآن کریم و آیات الهی، نظام اخلاقی قرآن استخراج و تنظیم شود تا الگویی برای اقدامات و برنامه‌های اخلاق‌مدار در جوامع اسلامی قرار گیرد.
اخلاق، همۀ جوانبِ وجودیِ انسان را در بر می‌گیرد و شمول وسیعی در اقمار و اجزاء زندگی انسان دارد. از یک سو، نسبت انسان با خالق هستی و خداوندگار عالمیان نیازمند رعایت اصول اخلاقی است که از آن به «اخلاق بندگی» یاد می‌شود و از سوی دیگر نسبت و رابطۀ انسان با خویش به‌گونه‌ای است که باید تابع اصول و ارزش‌های اخلاقی ناب قرار گیرد، این بُعد را «اخلاق فردی» می‌نامیم.
منبع:
تاریخ خبر: 1398/8/13 دوشنبهتعداد بازدید کل: 256 تعداد بازدید امروز: 1